یک ادعای جنجالی درباره معمای مثلث اسرارآمیز برمودا ! - وبلاگ همه خوبا

به گزارش وبلاگ همه خوبا، کارل کروزلنیکی می گوید همه چیز را می توان با خطای انسانی، آب و هوای بد و ترافیک سنگین هوایی و دریایی شرح داد، نه ربوده شدن به وسیله بیگانگان یا پرتوهای انرژی از شهر گمشده آتلانتیس.

به گزارش خبرگزاری وبلاگ همه خوبا، یک دانشمند با سرپیچی از 70 سال حدس و گمان های پی درپی، جرأت نموده است اعلام کند که معمای مثلث برمودا حل شده است؛ با این ادعا که در وهله اول هیچ رازی وجود نداشته است.

کارل کروزلنیکی اصرار دارد که علت ناپدید شدن بسیاری از کشتی ها و هواپیماها بدون هیچ اثری در منطقه بین برمودا، فلوریدا و پورتوریکو، ربطی به بیگانگان یا پرتوهای انرژی از شهر گمشده آتلانتیس ندارد.

بیشتر بخوانید:

راز گشایی از یک پدیده شگفت انگیز ذهنی: اثر ماندلا !

وعده ساخت 8 فروند هواپیمای مسافری آقای رئیسی امکان پذیر است؟

درعوض، دانشمند استرالیایی افشا کرد، تعداد بالای ناپدید شدن ها ناشی از خطای ساده انسانی به اضافه آب و هوای بد است.

کروزلنیکی در این خصوص گفت: نه تنها مثلث برمودا معروف به دریای هودو، مثلث شیطان، برزخ گمشده ها و دیگر عناوین خوش تیتر یک مساحت بزرگ، 700000 کیلومتر مربع را پوشش می دهد بلکه 270000 مایل مربع از اقیانوس را نیز شامل می گردد.

وی در ادامه گفت: برمودا نزدیک خطوط شلوغ ترافیکی و قاره آمریکا است و زمانی که تعداد ناپدید شدن ها را با تعداد زیادی کشتی ها و هواپیماهای عبوری از مثلث برمودا مقایسه می کنید، متوجه می شوید که اصلاً هیچ چیز غیرعادی در این منطقه وجود ندارد.

او گفت: طبق گزارش لویدز لندن و گارد ساحلی ایالات متحده، تعداد افرادی که در مثلث برمودا مفقود شده اند، بر اساس درصد بسیار طبیعی است و با سایر نقاط جهان در شرایط مشابهی قرار گرفته است.

کروزلنیکی از دست رفتن پرواز 19 را آغاز کننده داستان مثلث برمودا مطرح نمود؛ حادثه ای که به راحتی با شواهد علمی قابل توجیه است.

پرواز 19 به پرواز پنج فروند بمب افکن تی بی اف اونجر اشاره می نماید که در پنجم دسامبر 1945 بر فراز مثلث برمودا پس از قطع ارتباط رادیویی با پایگاه خود، ناپدید شدند و هیچ اثری از آنها یا 14 خدمه آنها یافت نشد.

حتی وحشتناک تر، بعداً ادعا شد که یک هواپیمای دریایی PBM-Mariner که در آن شب در یک مأموریت جستجو و نجات برای یافتن پرواز 19 اعزام شده بود، به همراه 13 خدمه ناپدید شده است.

در غیاب دانش یا آنالیز حقایق، حدس و گمان در مورد پرواز 19 تبدیل به یک صنعت رو به رشد شد، به ویژه پس از سال 1964، زمانی که نویسنده وینسنت گادیس نظریه های خود را در مقاله ای با عنوان مثلث مرگبار برمودا بیان کرد.

کروزلنیکی علاوه بر اشاره به اینکه لویدز لندن با تجزیه و تحلیل آماری گادیس مخالف است، توضیحات ساده ای برای از دست دادن پرواز 19 ارائه کرد.

برای آغاز، او گفت، علیرغم گفته گادیس، گشت در شرایط نامطلوبی قرار داشت، آب و هوای خوبی نبود و ارتفاع امواج به 15 متر می رسید.

کروزلنیکی اضافه نمود که تنها خلبان با تجربه در این پرواز، رهبر آن، ستوان چارلز تیلور بود و خطای انسانی او احتمالاً در این تراژدی نقش داشته است؛ او در سر ساعت پرواز را آغاز نکرد و دو بار پیش از این سابقه گم شدن و رها کردن هواپیمای خود را داشته است.

او اضافه نمود که رونوشت های رادیویی قبل از ناپدید شدن گشت زنی، به وضوح نشان می دهد که پرواز 19 از موقعیت خود مطمئن نبوده است.

رونوشت ها نشان می دهند که ستوان تیلور فکر می کرد قطب نمایش خراب شده است و او بالای فلوریدا کیز - رشته ای از جزایر که تا جنوب غربی سرزمین اصلی ایالات متحده امتداد دارد - است، در حالی که در واقع تحلیل های بعدی به وسیله کارکنان زمینی نشان می دهد که او در جنوب شرقی، نزدیک یک جزیره در باهاما بوده است.

کروزلنیکی گفت که ستوان تیلور نظر خلبان جوانی را که می گفت باید به سمت غرب پیچید را رد کرد و اصرار داشت گشتی به سمت شرق پرواز کند و ناخواسته آنها را به سمت اقیانوس اطلس، بالای آب های عمیق، جایی که یافتن هواپیماها یا اجساد غرق شده دشوارتر می گردد، برد.

کروزلنیکی گفت: اگر متن های رادیویی را بخوانید، بعضی از خلبانان جوان می گویند چرا به غرب پرواز نمی کنیم؟ و خلبان می گوید: چرا به شرق پرواز نکنیم؟

با این حال، باید دید که آیا کروزلنیکی، کارشناس علمی محبوب تلویزیون و رادیو استرالیا، در کوشش خود برای بستن دفتر معمای مثلث برمودا پیروز خواهد شد یا خیر.

کوشش های بسیار مشابهی در گذشته در این خصوص اجرا شده است؛ لویدز لندن گفته است که ناپدید شدن وسایل حمل و نقل در مثلث برمودا به همان سرعتی که در هر جای دیگری رخ می دهد حداقل از سال 1975 تا کنون در حال رخ دادن است.

با این حال، آن سال، سال بدی برای حذف مثلث برمودا بود، زیرا کتاب مثلث برمودا چارلز برلیتز، که در سال 1974 منتشر شد، در راه فروش 20 میلیون نسخه به 30 زبان بود.

در سال 1977 مثلث برمودا چنان جذابیت پیدا کرد که استیون اسپیلبرگ در فیلم تخیلی خود یعنی برخورد نزدیک از نوع سوم، که خدمه پرواز 19 در آن به وسیله بیگانگان ربوده شده بود، به آن اشاره نمود.

در سال 1997 یک سخنگو این ادعا را تأیید کرد که تلفات مثلث برمودا به مقدار سایر پهنه های وسیع اقیانوسی است و اضافه نمود که حق بیمه برای سفرهای دریایی به وسیله مثلث برمودا بیشتر از هر سفر دریایی معمولی دیگری نیست.

با این حال، این قبیل گفته ها تأثیر چندان قابل توجهی نداشته است و کماکان داستان های تخیلی در مورد مثلث برمودا مخاطب خاص خود را دارد.

227227