4 جنگنده نسل ششم قدرتمند و پیشرفته ای که تا سال 2040 وارد سرویس خواهند شد - وبلاگ همه خوبا

به گزارش وبلاگ همه خوبا، ایالات متحده، بریتانیا، آلمان و ژاپن همگی در مراحل اولیه برنامه ریزی برای جت های جنگنده موسوم به نسل ششم هستند. این جت های جنگنده نسل ششم تا دهه 2030 به پرواز درنخواهند آمد اما دولت های مذکور از همین الان به فکر طراحی و برنامه ریزی برای این هدف مهم افتاده اند.

به گزارش وبلاگ همه خوبا به نقل از روزیاتو، جنگنده های نسل پنجم از پیشینیان نسل چهارمی خود متفاوت بودند و برخلاف این جنگنده های قدیمی تر از ویژگی های پنهانکاری برخوردار بودند که باعث فراوری هواپیماهای صیقلی تر شد؛ هواپیماهایی که سلاح های آن ها در داخل شکم آن ها قرار گرفته و بدین ترتیب ردپای راداری آن ها به شدت کاهش می یافت.

نقطه ضعف این هواپیماها اما این است که اگر چه جنگنده های نسل پنجم توانایی حمل سوخت و سلاح ها در روی بدنه خود را دارند اما چنین کاری ویژگی های پنهانکاری شان که با وسواس و جزییات بسیار در آن ها به کار رفته را بی اثر می سازد. از دیگر ویژگی های جنگنده های نسل پنجم می توان به رادارهای با خاصیت اسکن فعال و موتورهایی بسیار قدرتمند برای حرکت در سرعتی بالاتر از سرعت صوت بدون احتیاج به پس سوزها اشاره نمود. هنوز در خصوص ویژگی های ممتاز و متمایز کننده جنگنده نسل ششم اطلاعاتی در دست نیست اما برد و توان حمل سلاح های بیشتر و سنگین تر دو احتیاج کلیدی این جنگنده ها به نظر می رسند.

هوش مصنوعی هم نقش مهمی در این نسل از هواپیماهای جنگنده نسل ششم خواهد داشت که نقش دسته بندی و پردازش داده ها و البته تحلیل خطرات و تهدیدها برای کاهش بار کاری خلبان را بر عهده خواهد داشت. تامین نیروی انسانی انتخابی و توانایی پرواز به نقاط دوردست هم از دیگر ویژگی های جنگنده های نسل ششم می تواند باشد. در خصوص تامین نیروی انسانی انتخابی، جنگنده های دو سرنشینه وارد عرصه نو و مدرن تری خواهند شد. در حالی که به طور سنتی سرنشین عقب برای کنترل رادارها به کار گرفته می گردد، این خلبانان در جنگنده نسل ششم آینده نقش کنترل و هماهنگی تعداد زیادی هواپیمای کوچک بدون سرنشین را بر عهده خواهند داشت.

در ایالات متحده، نیروهای هوایی این کشور درخواست 147 میلیون دلار بودجه اضافی برای سرمایه گذاری در زمینه توسعه اولیه جنگنده ضد نفوذ (Penetrating Counter Air Fighter (PCA)) درخواست نموده است. این برنامه به منظور ساخت جنگنده ای شروع شده که در نهایت جای جنگنده قدرتمند F-22 Raptor.را خواهد گرفت. نیروی هوایی ایالات متحده تا به امروز از انتظارات خود از این جنگنده نو چیزی نگفته است، اما بُرد و قدرت حمل سلاح ،و بار به طور کلی، به احتمال فراوان دو ویژگی مهم و کلیدی آن خواهند بود. دور بُرد بودن در خود- ماموری (self-deploy) در دوران بحرانی که به معنای متکی بودن به خود و تصمیمات فردی است و همراهی کردن با بمب افکن های B-21 Raider نو در حملات به عمق خاک دشمن بسیار مفید خواهد بود. بوئینگ نمونه مفهومی اولیه از جنگنده نسل ششم مفهومی خود رونمایی نموده که در سال 2028 به پرواز درخواهد آمد.

بریتانیا و ژاپن هم توافقی عجیب برای تحقیق در خصوص ایده ساخت یک جنگنده نو امضا نموده اند که در دهه 2030 پرواز خواهد نمود. بر اساس گزارش مجله aviationweek، این دو کشور اطلاعات و اهداف خود را در این زمینه با هم به اشتراک گذاشته و در خصوص توانمندی هایشان به یکدیگر مشاوره خواهند داد. ژاپن میخواهد که یک جنگنده دو موتوره عظیم دو سرنشینه را جایگزین جنگنده Mitsubishi F-2 خود کند. جنگنده نسل ششمی مفهومی این کشور که اکنون از آن با نام جنگنده آینده (Future Fighter) یاد می گردد یک جنگنده غول پیکر است که برای انجام عملیات های با مسافت طولانی علیه نیروهای چینی در دریای چین شرقی و شاید کره جنوبی ساخته می گردد.

جنگنده های اف-15 و اف-2 فعلی ژاپن که در دریای شرقی چین ماموریت انجام می دهند در حال حاضر تنها می توانند از چندین پایگاه هوایی محلی معدود به پرواز درآیند اما جنگنده هایی با قدرت پرواز به مسافت های طولانی تر می توانند از پایگاه های هوایی بیشتر و دورتری برای انجام عملیات به پرواز درآیند.

سیستم نبرد هوایی آینده (Future Combat Air System (FCAS)) بریتانیا در سال 2040 جایگزین یوروفایتر تایفون خواهد شد. این سیستم پیشرفته و نو می تواند یک پرنده بدون سرنشین باشد که بریتانیا از سال 2012 با نام پهپاد تهاجمی تارانیس در خفا روی آن کار می نماید. برخلاف هواپیماهای بدون سرنشین و پهپادهای امروزی، تارانیس علاوه بر اهداف زمینی می تواند برای حمله به اهداف هوایی هم کارآمدی بالایی داشته باشد. بدون سرنشین بودن یکی از گزینه های انتخابی برای این پروژه است اما وزارت دفاع بریتانیا گفته است که هنوز هم می توان انتظار داشت که این پروژه به ساخت یک جنگنده دارای سرنشین منتهی گردد.

اگر چه به نظر می رسد که دو کشور خواهان نسخه هایی کاملاً متفاوت هستند اما می توان انتظار داشت که یک نمونه کلی در سرانجام بین دو کشور با ویژگی هایی منحصربفرد و اختصاصی برای هر کگردد مورد استفاده قرار گیرد. با این وجود احتمال اینکه این دو کشور تنها به تبادل تکنولوژی پرداخته و در نهایت هر کدام نسخه جنگنده مورد احتیاج خود را بسازند بسیار بیشتر است. این دو کشور قبلا هم برای ساخت یک موشک هوا به هوا به صورت اشتراکی قرارداد همکاری امضا نموده اند. بریتانیا قبلاً بر روی ساخت یک موشک نو دوربرد با بردی فراتر از 4 ماخ با نام Meteor کار می کرد. این موشک که به موتور رمجت مجهز شده بسیار سریع است.

از طرف دیگر، ژاپن در زمینه ساخت موشک بسیار پیشتاز بوده و اولین موشک دارای رادار داخلی با قابلیت اسکن الکترونیکی فعال - راداری که اکنون در جنگنده های مدرنی مانند F-22 مورد استفاده قرار می گیرد- با نام AAM-4B را ساخته است. بدین ترتیب می توان انتظار داشت که همکاری دو کشور به ساخت یک موشک بسیار قدرتمند و مرگبار منتهی گردد: یک موشک مجهز به موتور رمجت و تکنولوژی راهنمایی موشکی راداری اسکن الکترونیکی فعال که می تواند در مخزن داخلی جنگنده های F-35 که هر دو کشور دارند قرار گیرد.

در نهایت، آلمان هم در حال توسعه یک جنگنده نسل ششمی تحت اسم نام سیستم نبرد هوایی آینده است که جایگزین ناوگان قدیمی Tornado IDS strike aircraft شده و عملیات های مشترکی را با جنگنده های یوروفایتر تایفون انجام خواهد داد. به احتمال فراوان این جنگنده نسل ششم آلمانی، دو موتوره با دو خلبان خواهد بود که شباهت بسیاری با آن چه که ژاپن بدنبال آن است خواهد داشت و بین سال های 2030 تا 2040 وارد سرویس خواهد شد. البته این جنگنده می تواند به صورت بدون سرنشین هم باشد که نمونه دارای سرنشین همراه با نمونه های بدون سرنشین به پرواز درآمده و کنترل آن ها را در دست خواهد داشت.