سبک زندگی رانتی بچه پولدارهای کشورهای نفتی - وبلاگ همه خوبا

به گزارش وبلاگ همه خوبا، عباس عبدی روزنامه نگار در اعتماد نوشت: تا حالا گفته می شد که ایران یکی از بیشترین آمار های جراحی زیبایی را دارد. ولی حالا مساله دیگری هم اضافه شده که باور کردنش قدری سخت است. به این خبر و گزارش بی. بی. سی توجه کنیم: کمپین حقوق حیوانات در ایران از افزایش جراحی های زیبایی حیوانات گزارش داده و به این موضوع انتقاد نموده است.

به گفته این کمپین تتو بر بدن حیوانات، بوتاکس و کاهش پوست هم که از مصادیق آزار آنان است، افزایش یافته است. حسین علوی زاده، دامپزشک در رشته توییتی با تایید رواج عمل های زیبایی و بوتاکس در ایران نوشت: جراحی زیبایی دامپزشکی خیلی بیشتر از قبل شده؛ دوستان می آیند و برای فرم دادن به بینی، عظیم کردن چشم، صاف کردن پوست، برداشتن چربی، بوتاکس و کوتاه کردن دم سگ یا گربه شان، هزینه های فوق سنگین می دهند.

بنده نمی دانم که آمار دقیق این اقدام چقدر و در دیگر کشور ها چگونه است؟ ولی برحسب تجربه شخصی خودم که از نگاه به جامعه و افراد حاصل شده است، معتقدم که این نوع هزینه کردن ها بیش از اینکه ناشی از اقتصاد سرمایه داری باشد، متاثر از اقتصاد رانتی است. در واقع کسانی که در اقتصاد سرمایه داری با کار و کوشش و ریسک پذیری اقدام به فراوری و کسب ثروت می نمایند، حاضر نیستند که درآمد و ثروت خود را به چنین شکلی هزینه نمایند.

آنان در درجه اول قدر و ارزش ثروت کسب شده را می دانند. به علاوه بیکار نیستند که فرصتی برای این کار ها داشته باشند، روزانه ممکن است تا 12 ساعت و بیشتر کار نمایند. آنان در خرج کردن بسیار محاسبه گر هستند. می دانند که کوچک ترین بی احتیاطی در هزینه کردن آنان را به ورطه ورشکستگی می اندازد. باید مراقب هر چیز باشند. البته این به معنای آن نیست که از پول و ثروت خود استفاده نمی نمایند. قطعا خانه و خودروی خوب دارند، سفر می فرایند، از نظر خوراک و پوشاک کم و کسری نمی گذارند ولی بسیاری از آنان انسان دوست هم هستند.

در واقع حتی فراورینمایندگی آنان در اصل به نفع دیگران و مزدبگیران است ولی مهم تر این است که با کارگر رابطه دارند و نسبت به آنان حس تعهد نیز دارند. آنان خیلی خوب می دانند که ثروت آنان محصول حضور و فعالیت دیگران نیز هست و این رابطه دوطرفه است. بسیاری از آنان فرزندان کارآفرین دارند، مهم ترین ویژگی های شان فعال بودن و ریسک پذیری و کارآفرینی آنان است.

در مقابل این گروه کسان دیگری قرار دارند که خاص جوامع مثل ایران و دیگر کشور های نفتی هستند. اگر فیلم هایی که از زندگی بچه پولدار های کشور های نفتی منتشر می گردد را دیده باشید، تقریبا در همه آن ها زندگی های لاابالی و بی قید نسبت به هزینه و حتی بی فایده خرج کردن را می بینید. اینکه روکش خودروی آنان طلاست یا باغ وحش خانگی دارند. به طور قطع در زندگی شخصی بیل گیتس و جف بیزوس صاحب مایکروسافت و آمازون و فرزندان آنان که ده ها میلیارد ثروت دارند چنین وضعی را نمی بینیم.

این رفتار ها محصول اقتصاد های رانتی است. بعید است که شما در یک جامعه مثل سوئد طی یک سال میلیاردر شوید. اصولا راهی برای این کار وجود ندارد مگر آنکه برنده بلیت بخت آزمایی شوید. اتفاقا این گروه هم در ادامه دچار مشکل می شوند. این رفتار و سبک زندگی مبتذل و مسرفانه محصول اقتصاد رانتی است که با زد و بند و بدون کار و بدون داشتن یک کارگر و کارمند یا مزدبگیر می توان میلیاردر شد. چنین فردی حتی قادر نیست پول خود را به نحو کارآمدی خرج کند.

باید آن را به بچه هایش بدهد، آنان هم حیوانات گران بخرند، ماشین های لاکچری بخرند و هر روز عوض نمایند، صبح تا شب دنبال برنامه هایی باشد که فقط پول باید صرف آن کرد. خانه های عجیب و غریب و آرایش های آنچنانی در پسر و دختر درست نمایند و بالاخره باز هم پول اضافه می آید باید در مهمانی های ویژه صرف نمایند یا برای انواع و اقسام عمل های جراحی زیبایی شناسی روی خود و حیوانات شان هزینه نمایند.

اختصاص قیر رایگان برای توزیع از سوی نمایندگان فعلی ادامه توزیع رانت و رواج دادن این سبک زندگی است. شاید کمتر کسی به این مساله پرداخته باشد که عامل اصلی این سبک زندگی، نیرو های اصولگرای تندرو بودند که خود را دشمن این سبک از زندگی نشان می دهند. چگونه؟ با تقویت اقتصاد رانتی در دوره 1384 تا 1392 که متاسفانه بعدا نیز ادامه یافت و احتمالا در دولت بعدی و مجلس فعلی تشدید خواهد شد. اقتصاد رانتی یعنی 800 میلیارد دلار درآمد داشته باشی و هیچ اشتغالی ایجاد نکنی. این پول ها کجا رفت؟ در جیب طبقه نوکیسه رانتی که نتیجه آن نیز همین سبک زندگی است.