خشونت کلامی و راه های درمان آن را بشناسیم - وبلاگ همه خوبا

به گزارش وبلاگ همه خوبا، روزنامه جام جم - نیلوفر جامه بزرگی: اضطراب به معنای فقدان کنترل محرک بیرونی است که با استمرارش فرد در بن بست روانی گیر می افتد و راهی جز تخلیه انرژی های تلنبار شده ندارد. در واقع هرگاه فرد قابلیت کنترل و تحلیل شرایط را نداشته باشد، مستاصل می گردد. بیشتر افراد سعی می نمایند عصبانیت خود را کنترل و در شرایط مناسبی آن را تخلیه نمایند؛ اما گاهی فشار فراتر از میزان تحمل است که با رفتار بیرونی شامل زبان بدن یا پرخاشگری فیزیکی، زبان کلام یا پرخاشگری کلامی همراه می گردد.

گویی فرد برای انتقال پیغام راهی جز پرخاشگری ندارد غافل از این که به سطحی ترین مدل رفتاری متوصل شده است که گاه عواقب جبران ناپذیری برایش به همراه دارد. حسن عسگری فر، روان شناس بالینی معتقد است شما حق دارید عصبانی شوید، اما باید توان کنترل شرایط و مدیریت داشته باشید و بتوانید خشم را در جای مناسب تخلیه کنید. پرخاشگری بداهه و خارج از کنترل خطرناک است، مرور زمان می تواند درد شما را آرام کند تا دوباره فکر کنید. گاهی عصبانیت با انتخاب فرد و در شرایط تحت کنترل ایجاد می گردد که در این صورت مخرب نیست.

عصبانیت را به ارث برده ام

اگر فحش می دهم و بد اخلاقم به دلیل رفتار پدرم بوده است، گاهی شاهدیم افراد رفتار نادرست خود را به ارثیه خانوادگی ربط می دهند، درواقع یادگیری مشاهده ای یکی از ساده ترین ابزار های یادگیری است. فردی که در خانواده ای با الگوی رفتاری بی حیایی کلامی پرورش می یابد، بیشتر پرخاشگری می نماید، اما خانواده دلیلی برای بی گناهی فرد و تداوم رفتار نادرست او نیست؛ الگوگیری از منابع قدرت، مشروط بر پذیرش رفتار غلط و تصمیم به تغییر الگوی رفتار قابل اصلاح است. پدری که جواز خشونت در مقابل فرزندش را برای خود صادر می نماید یا توهین به همسرش را حق خود می داند، درست مانند معتادی است که قصد ترک مواد را ندارد. البته گاهی پای اختلال در میان است که در این موارد درمان دارویی ضروری است.

پهلوانان پنبه ای!

در رابطه زوجی، رفتار های نامناسب مرز خطر دارند و اگر از میزانی فراتر روند، جنبه بالینی دارد و احتیاج به مداخله منابع قدرت است. در کشور ما شماره 123 به منظور حمایت افرادی که به عنوان همسر یا فرزند مورد خشونت قرار می گیرند، در نظر گرفته شده است تا فرد را به درمان ملزم نمایند. در بیشتر موارد خشونت یک نفر نقش تحکمی دارد و بقیه افراد تابع هستند. گاهی کار به مرز خطر نمی رسد و رفتار نادرست به مدل ارتباطی تبدیل می گردد؛ به عنوان مثال زن و شوهری که مدام با خشونت برخورد و آشتی می نمایند و دوباره رابطه را از سر می گیرند.

اصل اول در این گونه ارتباطات این است که وارد بازی همسر بد دهان نشوید، زمانی که پرخاشگری را شروع کرد مانند او عمل نکنید، جای ادامه بگو مگو، سکوت کنید و در عوض از رفتار های قهری که مدلی از محرومیت است، بهره ببرید و بعد از آرام شدن همسر، مصاحبه را شروع کنید و درباره این که حال خوبی از این ارتباط ندارد و... سخن بگویید و در ادامه کانالی برای ورود همسر به درمان بیابید و به درمانگر مراجعه کنید.

دارو، خط قرمز نیست

انسان ها گاه متضاد و متعادل هستند، فشار روانی همواره درزندگی وجود دارد. هرچه پرخاشگری بیشتر گردد فرد تنهاتر می گردد. درمانگر ریشه مشکل را تحلیل می نماید که در نهایت مدل رفتار درمانی یا دارو درمانی را توصیه می دهد. در مواردی که ریشه بسیاری از پرخاشگری ها ترس های افراد از فرداهاست که به نشخوار فکری تبدیل می شوند و فرد مدام به آن ها می اندیشد، احتیاج است از دارودرمانی به منظور کاهش میزان سرعت محرک های بیرونی استفاده گردد. در شیوه روان درمانی شخصیت فرد مورد آنالیز قرار می گیرد و در مواردی هم با افرادی سر و کار داریم که توان مقابله با گروه ها و افراد را ندارند و در چرخه معیوب ارتباطی و تنهایی خود مدام دیگران را مقصر می دانند و به خودشان حق می دهند. رفتار درمانی مناسب این افراد است.

به جان اعصاب خراب بیفتید

اصل اول بینش است، فردی می تواند از شر پرخاشگری خلاص گردد که به مضرات پرخاشگری چه از لحاظ آسیب به سلامت و چه از لحاظ ارتباطی پی برده باشد و بداند با این کار ممکن است دیگران را از دست بدهد. راه های گوناگونی با توجه به احتیاج فرد در این زمینه موجود است. عصبانیت با نا امنی همراه است که به فعال شدن سیستم سمپاتیک و گرم شدن بدن، جمع شدن خون در مغز می انجامد تا ما را آماده جنگ کند که راه حل های زیر می تواند در این باره یاری نماینده باشند.

1. خنک کردن بدن با نوشیدن آب خنک یا دوش دریافت با آب ولرم

2. حبس کردن نفس ها و رها کردن آن

3. تغییر مدل رفتاری و سرگرم کردن؛ مثلا اگر عصبانی هستید و تسبیح به دست دارید، دانه های تسبیح را به آرامی حرکت دهید و بشمارید و کم کم روی موضوع دیگری تمرکز کنید.

4. تمرین 478 به این صورت که در چهار ثانیه هوا را به داخل ریه ببرید، هفت ثانیه نگاه دارید و در هشت مرحله هوا را تخلیه کنید.