دلخوشی های پیرترین پاکبانِ کربلا
به گزارش وبلاگ همه خوبا، آقا عین الله 69 ساله پیرترین خادم امام حسین است که از تهران به کربلا آمده تا خیابان های اطراف حرم را جارو کشد و به قول خودش عشق کند...
به گزارش وبلاگ همه خوبا، چند نفری در حین مراسم صبحگاه خدام الحسین او را با دست نشانم می دهند و یکی از مسئولان آنجا می گوید از بهترین نیروهای ماست.
اهل ملایر و ساکن پاکدشت است که از منطقه 15 تهران برای خدمت در ایام اربعین به کربلا اعزام شده و سال های آخر خدمتش را می گذراند.
سرحال و شاداب است، با لبخند حرف می زند، در حین صحبت جارویش را محکم چسبیده و رها نمی نماید، مهربانی و سادگی در صورتش موج می زند. مدام برایم آرزوی سلامتی و حاجت روایی می نماید و در بین دعاهایش با نگاهی دوخته شده به زمین شفای پسر بیمارش را می خواهد.
از پسرش که حرف می زند غم عالم به چشمانش می ریزد، سریع خودش را جمع می نماید، بحث را به سمت دیگری می برد و می گوید دو بار مشرف شده و اگر سال های دیگر هم امام حسین بطلبد با عشق خواهد آمد.
از خستگی این حجم بالای کار در این خیابان های پر از جمعیت سوال می کنم که می گوید کار اینجا اصلا برایش سخت نیست.
آقا عین الله روایت سفرش به کربلا را اینگونه تعریف می نماید: آرزوم بود بیام کربلا زیرپای زوار امام حسین را جارو کنم. دفعه اول که به کربلا آمدم یک سال بعد از صدام بود. 700 نفری بودیم. اون موقع همه جا خاکی بود و امکانات نبود؛ اما الان خوب شده و به برکت امام حسین همه چیز هست. عشق می کنم اینجا از صبح تا غروب کار کنم. تا نصف شب هم کار کنم سیر نمی شم.
او ادامه می دهد: من دو تا خوشی توی زندگیم داشتم؛ یکی دوران سربازی بود و یکی کربلا. بقیه عمرم فقط زحمت کشیدم. اینجا خیلی خوشحالم، اصلا غمی ندارم.
به گزارش وبلاگ همه خوبا، آنطور که روح الله بیداد - نماینده معاونت خدمات شهری شهرداری تهران در کربلا می گوید سال جاری حدود هزار نفر از خدام الحسین با عناوین مختلف در این شهر مشغول خدمات رسانی هستند که 850 نفر از این افراد مسئولیت نظافت و رفت و روب را برعهده دارند و 60 نفر هم به عنوان آتش نشان در این کاروان حضور دارند. قرار است پاکبان ها تا دو روز بعد از اربعین در کربلا بمانند و در نظافت شهر و خدمت رسانی های پایانی یاری نمایند.
اینجا در موکب و محل اسکان پاکبان ها یا خادمین شهرداری تهران، از جوان 15 ساله گرفته تا پیرمرد 69 ساله حضور دارند؛ ساعت 6 صبح به صف می شوند؛ روضه ای گوش می دهند، جاروهایشان را می بندند، نوحه زیبایی را دسته جمعی می خوانند و روانه خیابان های کربلا در اطراف حرمین شریفین می شوند.
به چهره هایشان دقت می کنم، نشانی از خستگی، خواب آلودگی، اکراه و اجبار برای کار کردن نمی بینم. از هرکدام می پرسم برای چه به کربلا آمدید؟ یک جمله واحد می شنوم: به عشق آقا ابا عبدالله، آمدیم به خادمی حسین (ع) .
موقع خداحافظی، به پاکبان 65 ساله ای با محاسن سفید و چهره ای آفتاب سوخته برمی خورم؛ در حال خودش است؛ با لهجه شیرین آذری جمله ای می گوید، اشک از چشمانش سرازیر می گردد، با چفیه ای که دور گردنش است، صورتش را پاک می نماید، دیگر نمی تواند حرف بزند و می رود. نگاهم پشت سرش می ماند و به حالش غبطه می خورم. می رود و می گوید: تصمیم گرفتیم بیاییم خدمت کنیم، هیچ انتظاری نداشتیم، هیچ مسئله ای ندارم، اگر قبول کند، می خواهم خدمت کنم، اگر بتونن تبدیل وضعیتم کنن، میخوام تا آخر عمر اینجا بمونم...
گزارش از فاطمه اسماعیلی - خبرنگار اعزامی وبلاگ همه خوبا به کربلای معلی
منبع: خبرگزاری ایسنا