توسعه نیافتگی از پیامدهای نبود بهره وری است - وبلاگ همه خوبا

به گزارش وبلاگ همه خوبا، از روزی که انسان های اولیه برای حفظ بقای خود به دنبال غذا گشتند، برای زندگی راحت تر، لباس و سرپناه فراهم کردند و برای مصون ماندن از حملات جانوران و قبائل دیگر ادوات جنگی ساختند، به صورت نانوشته و ناگفته، مفهوم بهره وری را در فرایند زندگی خود جاری کردند.

اگر امروز انسان ها، کرات آسمانی را درمی نوردند و به زندگی در آنجا می اندیشند، اگر اینترنت، سرعت، کیفیت و دقت زندگی را غیرقابل تصور افزایش داده و تصویر متفاوت تری از زندگی را آفریده و اگر دارو و غذا، هشت میلیارد نفر را تغذیه می کند(البته با چشم پوشاندن از استثنائات که آن هم ناشی از دور بودن از بهره وری است) تنها در سایه دستیابی به بهره وری مطلوب به کمک مطالعات، آزمایش ها، نمونه سازی ها و تولید انبوه در سایه بهره وری علمی بوده است.

بی تردید در کشورهایی که تولید ناخالص داخلی و ملی آنها نزدیک به صفر یا صفر و یا زیر صفر است و سطح تولید و بهره وری کم کیفیتی دارند، شاهد هستیم که پارامترهایی چون سطح سلامت، آموزش و رفاه در این جوامع نیز بسیار پایین است.

اغلب شهروندان در کشورهای عقب مانده یا عقب نگه داشته شده از نظر ذهنی و فکری چنان شکل داده شده اند که باور دارند به دلایل خارج از اختیار چون شرایط بد آب وهوایی، نداشتن ذخیره منابع زیرزمینی و روزمینی و موقعیت جغرافیای نامناسب، محکوم به دنیا سومی بودن تا پایان عمر این کره خاکی هستند.

این فرضیه با نگاهی به کشورهایی مانند ژاپن که سال ها اقتصاد دوم دنیا و در سال های اخیر اقتصاد سوم دنیا است و شرایط مناسبی از نظر منابع طبیعی و زمین در اختیار ندارد و یا کشورهای دیگری که مساحت و جمعیت آنها به اندازه یک سوم کشور پهناوری چون ایران است، مانند سنگاپور، هنگ کنگ، تایلند، کشورهایی که تا چهل سال پیش کویری شن زده و آفتاب زده بودند مانند امارات، قطر، عمان و کویت که امروز در صدر کشورهای جذاب برای سرمایه گذاری و گردشگران هستند، بی معنی و نادرست است.

کلیه این کشورها علی رغم محدودیت هاى مزمن، خود را تا سطح ده کشور اول در رکوردهای اقتصادی بالا کشیده اند. با نگاهی به شرایط اندونزی، مالزی، کره جنوبی و ترکیه به خوبی متوجه می شویم که فرضیه مذکور مردود است.

من معتقدم پیامدهای عقب ماندگی در اقصی نقاط کشور ناشی از پایین بودن بهره وری در زمان، امکانات و توان نیروهای انسانی است و زیرساخت این واپس ماندگی فقر در آموزش و نبود مدیریت کارا و مسلح شده به علم است.

فقر تغذیه، پایین بودن سطح سلامت، دور بودن از رفاه حداقلی از عوارض مشخص نبود مدیران آموزش دیده وسیاست گذاری های ضعیف، ناکارا و ناسالم است. باید توجه داشت تا تولید واقعی بر بستر درست خود حرکت نکند، بهره وری مناسب را نخواهیم داشت.